Een muur afbreken is een uitzicht opbouwen

Onno Boekhoudt woonde en werkte in De Hoeve bij Wolvega. Het sieraad is het onderwerp van zijn werk. Regelmatig slaat hij zijwegen in o.a. naar sculptuur en design. In 1997 werd hem voor zijn werk de Francoise van den Boschprijs toegekend. De liggende rechthoek drukt de muur uit. De metaalplaat is opengewerkt; in de richtingen van de lijnen zijn nog de bouwstenen van de muur herkenbaar. De lijnen vormen samen een huis. De punt van het dak van het huis ligt midden boven op het vlak. Er is formeel gezien niet een voorkant - beide kanten geven een duidelijk andere ingang tot het huis en het gegeven. Een muur, niet alleen de Berlijnse, staat voor een afscheiding. Wat daarachter ligt, is onzichtbaar, slecht of gevaarlijk. In deze penning probeer ik dat denkbeeld ter discussie te stellen. Een muur bouwen, een uitzicht afbreken. Tegelijkertijd kun je het afbreken ook als een positieve daad zien. Wat is mooier dan een uitzicht, een toekomst? Uit Louk Tilanus' boek Handzame Sculptuur: Boekhoudt kreeg zijn opleiding aan de Vakschool Schoonhoven als edelsmid; hij studeerde gelijktijdig beeldhouwen aan de avondschool Artibus in Utrecht. Het sieraad is zijn uitgangspunt, maar door zijn speelse creativiteit is hij minstens zo geïnteresseerd in de achterkant als in de Voorkant van de objecten die hij ontwerpt. Het ontwerpen zelf verdient bij hem aparte vermelding: hij werkt eerder uit een teveel dan uit een tekort. Zijn penning 'Een muur afbreken is een uitzicht opbouwen' is een keuze geweest uit een ruime reeks van honderden ontwerpschetsen die in papier, karton, draad, hout, koper, ijzer en andere onconventionele materialen uit zijn handen kwamen. Het ontwerp waarop de keuze is gevallen is in ijzer uitgevoerd. Hoekig, soms bijna scherp en het ruikt ook nog een beetje. Sinds Picasso en Gonzalez is ijzer een volledig geaccepteerd medium in de beeldhouwkunst geworden; Boekhoudt is dus in goed gezelschap. Maar grote namen zijn natuurlijk niet voldoende: het gaat erom hoe een artistieke gedachte plastisch Vorm gekregen heeft. Nu, die is groots. Uitgaand van de omtrek van een huis - een huis is in de Visie van C.G. Jung het symbool Van de ziel - zien wij die evenzeer wijken als naar voren komen. Wat aan de ene kant wordt weggehaald, komt aan de andere kant terug. Voor- en keerzijde staan dus altijd in verbinding: een muur Weg, een uitzicht erbij; het grijpbare tegenover het ongrijpbare; materie tegenover lucht. Alles samen gevat in één ontwerp, en dat nog een keus uit vele.