Skip to main content

Uitdijend heelal

De penning bestaat uit een holle pen - een kijkertje - waaraan een ellipsvormig lichaam en een grote bol "zuigend" heen en weer kunnen bewegen. Aan de brede zijde van de pen zitten twee kleine bolletjes en aan de "kopse" kanten van de pen staan het PK-teken, jaartal en de naam van de kunstenares. De vormen glijden beter wanneer de penning op lichaamstemperatuur is. [Meer over deze penning](http://www.barbarakletter.nl/uitdijendheelal/). [Barbara Kletter](http://www.barbarakletter.nl/) woont en werkt in Amsterdam. Uit Louk Tilanus' boek Handzame Sculptuur: De aarde lijkt een bol maar omdat hij om zijn as draait is hij aan de polen vlakker dan aan de evenaar. Die gedachte vinden wij als vorm in het middendeel van Kletter's ontwerp: een uit drie delen bestaande, afgeplatte bol waarin de woorden 'Uitdijend heelal' uitgespaard zijn. De open letters verwijzen naar de openheid van het heelal. Alleen astronomen kunnen zich van die afmetingen enigszins een voorstelling maken, en ook zij vinden het allesbehalve gemakkelijk. Alles kan bewegen aan deze penning met zijn symbolische verwijzingen, behalve de twee oogjes aan de verdikking van de staaf. Zij werken als een kijker waardoor wij een glimp zouden kunnen opvangen van de oneindigheid om ons er vervolgens over te kunnen verwonderen en te verbazen zonder er veel van te begrijpen. In 1964 gaf ]an Snoeck zijn visie op het heelal: een sterrenhemel waar de ontelbaarheid van de hemellichamen op de holle zijde werd gesuggereerd. Kletter, leerlinge van de Koninklijke Academie in Den Haag, pakt het anders aan: een uit zacht glanzend staal uitgevoerd handzaam object waar die verwondering en verbazing de toon zet, maar dat tevens iets wil uitbeelden van de technische verworvenheden waarmee thans gewerkt wordt om de ruimte te verkennen. De ruimte is tenslotte het domein van de twintigste-eeuwse beeldhouwkunst, te beginnen met Rodin en later, in termen van beweging, Calder en Tinguely. Zo sluit deze penning, met zijn doordachte vormgeving aan bij, en is een symbool geworden van, de evolutie in de kunst, zij is een bewijs van de betrokkenheid van kunstenaars bij de wereld.