I can't forget but I don't remember what

De penning heeft een sterk divergerend karakter. Op de voorzijde staat een vrouwengezicht. Het fond ontbreekt. De niet gesloten penningrand draagt de naar buiten gerichte lauwerblaadjes. De keerzijde onthult de titel, die uit een song van Leonard Cohen afkomstig is. Karel Goudsblom studeerde aan de Rijksakademie (1983- 1986). In 1992 maakte hij voor het nederlandse paviljoen op de wereldtentoonstelling te Sevilla een groot penningachtig beeld, dat verwantschap toont met de inschrijfpenning. Karel Goudsblom woont en werkt in Brussel. Verdere informatie zie Beeldenaar 1996-1. Zie ook de [website van Karel Goudsblom](http://www.karelgoudsblom.com/). Uit Louk Tilanus' boek Handzame Sculptuur: De enige echte hondsbrutale penning Van de Vereniging: hij weerstreeft zo ongeveer alles wat traditioneel in een penning van belang wordt gevonden. Dat maakt hem ook zo leuk. Hij is niet rond, hij ligt niet prettig in de hand, hij heeft geen fond, de typografie is slordig, het hoofd van de Vrouw mist nobele trekken, hij is voor een derde opengewerkt en aan de rand zitten vijfbladmotiefjes die naar buiten steken en de penning enigszins rond doen zijn. En de tekst 'I can't forget but I don't remember what' - een regel uit een liedje Van Leonard Cohen - zet de kijker ook nog eens op het verkeerde been. Een penning heeft traditioneel een memorerende functie, maar die functie kan de kijker zich ook al niet meer herinneren hoewel hij hem niet vergeten is.