Skip to main content

Bevrijdingspenning

De penning is gemaakt door een beeldhouwer. Het betasten met de hand is even belangrijk als het aftasten met het oog. De ene zijde van de penning is horizontaal verdeeld in twee vlakken. Het bovenvlak is schijnbaar leeg tot 1945, herinneringen aan oorlog en bezetting kunnen hierin een plaats vinden. Het ondervlak begint met 1995 en laat ruimte open voor gedachten over de toekomst. De scheidingslijn van de vlakken verbindt de beide jaartallen. Aan de andere zijde van de penning komt uit de diepte het woord bevrijding naar de oppervlakte. Door de plaatsing van het woord in het vlak ontstaat het beeld van een vlag dat het feest van bevrijd zijn oproept. Uit Louk Tilanus' Handzame Sculptuur: Hoe verder wij in tijd van de oorlog - alleen in Nederland zijn dat de jaren 1940-45 afraken, hoe gefragmenteerder het beeld over die periode wordt. Maar alleen al de dagelijks gebruikte tijdsaanduiding 'voor de oorlog' of 'na de oorlog' zegt hoe sterk die tijd in de beleving van de Nederlanders is ingebed. Vele malen zijn de oorlogsjaren een onderwerp van de penningkunst geweest: Bevrijding, Opbouw, Herdenking, Indië. Iets van het vlietende van al die herinneringen wilde Hanneke Mols-van Gool uitbeelden, zonder een figuratieve verwijzing. '1945-1995' staat op de voorzijde. De twee jaartallen zijn boven en onder de diagonaal van het vierkant geplaatst, beide wijkend naar de rand. Wat boven aan de aflopende kant lijkt te verdwijnen komt beneden met een verschil Van vijftig jaar terug. Als om met volle energie het denken van een volgende generatie te beheersen. Plaats genoeg op het vierkant met de ronde zijden. De vlakken zijn verder leeg, alleen de jaartallen blijven om door de beschouwer met zijn gedachten, gevoelens en herinneringen ingevuld te kunnen worden. Als op een wimpel boven een Vlag staat op de keerzijde 'Bevrijding', in getordeerde, uit de diepte komende letters. Onwillekeurig houdt men zijn duim in het midden om het abstracte beeld van de tekst te ontcijferen en te duiden. De beschouwer blijft achter met de veelduidigheid van de afgelopen periode; vormgegeven in een penning die zwaar en beladen is als de herinneringen zelf.