| Van William Shakespeare (1564-1614), de grootste schrijver ooit, zijn er, afgezien van twee weinigzeggende gravures en de kop van het grafmonument in Stratford-upon-Avon, geen portretten. Mogelijk is dit een stimulans voor Esser geweest; het lijkt dat hij er genoeg aan had te weten dat de dichter een hoog voorhoofd en een puntneus had. Het uitzonderlijke is wat Esser met die beperkte gegevens deed: een kop in hoogreliëf met een hoog opgetrokken wenkbrauw die verwondering en oplettendheid tegelijk suggereert. Er is een aanzet van een oorbel. De kleine kraag steunt de plaatsing van het hoofd dat gesteld is tegen een verdiept fond. Die diepte krijgt een tegenwicht in de bolling van het haar. Voor de keerzijde gebruikte Esser letters als een zelfstandig vormelement, de letters die Shakespeare's naam vormen zijn in een ritmische calligrafie ineen gevlochten rond zijn in Romeins schrift weergegeven jubileumdata. Typerend en innoverend is Esser's techniek van stempelen waardoor als bij een geleid toeval een prominente rand is ontstaan. Een meesterwerk dat de beeldhouwer koos uit de ruim driehonderd Shakespeare-varianten die hij in de loop der jaren modelleerde. |
