Toon Dupuis

oon Dupuis (1877-1937) was, ondanks zijn Belgische afkomst en vorming, een Haagse beeldhouwer. Een groot, verscheiden oeuvre: monumenten, penningen maar vooral portretten. Hij was hoofddocent aan de Koninklijke Academie in Den Haag. Jeanne Wichers behoorde tot zijn leerlingen; zij volgde ook lessen bij Termote. Wichers ontwierp, aldus het jaarverslag, 'een zeer goed gelijkend portret' ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van de beeldhouwer, 18 februari 1937. Hij overleed in hetzelfde j aar. De beeltenis van Dupuis is het meest ruimtelijke en naturalistische portret van de Verenigingsuitgaven van vóór de oorlog, een gezicht met een geconcentreerde expressie. De bril is zodanig weergegeven dat hij wel aanwezig is maar niet opvalt en hij verdoezelt het oog niet. Moeilijker is voor te stellen dat het model hier al zestig is. De keerzijde toont de beeldhouwer - die, als alle beeldhouwers van die generatie en opleiding vooral modelleur was - aan het hakken. Zijn handen verschijnen als gezien door een toneelkijker: in de cirkel is nog een deel van de onderarmen zichtbaar, de linker hand houdt het vuist-e (de hamer) vast en de rechter het boordijzer. Er wordt gehakt in de penningrand. Even lijkt of Dupuis zijn rechterpink mist maar deze zit onder het boordijzer om met de duim de richting van het hakken zo goed mogelijk te sturen. Door het blanke fond is alle aandacht op het werken zelf gericht.